Next of Kin

Linda odziedzicza dom opieki po dalekiej krewniej i wprowadza się tam z poczuciem obowiązku i niepokoju. Początkowo wszystko wydaje się spokojne: szare korytarze, starannie prowadzona dokumentacja i grupa seniorów, którym trzeba zapewnić opiekę. Z czasem jednak w budynku zaczynają dziać się rzeczy, których nie da się łatwo wytłumaczyć — nocne szepty, znikające przedmioty i tajemnicze omdlenia pensjonariuszy.

Im bardziej Linda próbuje dociec prawdy, tym więcej napotyka sprzecznych relacji i zakopanych sekretów związanych z historią domu. Atmosfera gęstnieje, granica między rzeczywistością a paranoją zaciera się, a obecność czegoś złowrogiego staje się nie do zignorowania. Relacje z personelem i mieszkańcami ulegają napięciu, a każdy kolejny incydent rzuca nowe światło na przeszłość miejsca — i na to, co zostało ukryte „dla ich dobra”.

Film buduje napięcie powoli, opierając się na klaustrofobicznej scenerii i stopniowo narastającym poczuciu zagrożenia. To opowieść o odpowiedzialności, samotności i cieniu, który potrafi spowić nawet najbardziej pozornie bezpieczne miejsce. Zakończenie pozostawia widza z bólem i niepokojem, sugerując, że nie wszystkie zło da się łatwo nazwać czy wygnać.