Pszczelarz

Po ślubie córki stoicki pszczelarz Spyros wyrusza w swoją coroczną podróż z północy Grecji na południe, przemieszczając się razem z ulami, które są dla niego zarówno pracą, jak i rytuałem. Krajobrazy drogi, upływający czas i porządek codziennych obowiązków tworzą tło jego milczącej egzystencji — monotonii przeplatanej zapachem miodu i odgłosem skrzydeł pszczół. Ta pielgrzymka jest zarazem ucieczką i powrotem do tego, co znane, a każdy przystanek odsłania kawałek jego wewnętrznego świata.

W trakcie wędrówki spotyka nieprzewidywalną, młodą wędrowniczkę, z którą nawiązuje nietypową, autodestrukcyjną relację. Ich związek, naznaczony napięciem między chłodem doświadczenia a impulsywną młodością, rozsadza powoli dotychczasowe granice — zarówno rodzinne, jak i osobiste. Film ukazuje samotność, potrzebę bliskości i konsekwencje wyborów, a greckie przestrzenie i symbolika uli stają się lirycznym tłem dla historii o bólu, nadziei i nieuchronnym rozpadzie.