Miłość Adeli H

Film François Truffauta z 1975 roku to intymny portret obsesji i upadku młodej Adèle Hugo, córki Victora Hugo. Isabelle Adjani w roli tytułowej kreuje postać zafascynowaną i zatopioną w nieszczęśliwej miłości do brytyjskiego żołnierza Alberta Pinsona. Akcja przenosi widza ze skalistych wysp kanału La Manche aż do dalekiej Nowej Szkocji, gdzie Adèle, przyjmując pseudonim Adèle Lewly, desperacko próbuje zbliżyć się do obiektu swoich uczuć, spotykając wyłącznie odrzucenie.

Truffaut skupia się na drobnych gestach i narastającej izolacji: zdjęcia i scenografia podkreślają chłód otoczenia i psychiczne odizolowanie bohaterki. Film, luźno oparty na autentycznych listach Adèle, nie tyle opowiada fabularnie, ile szkicuje stopniową erozję poczucia rzeczywistości — z samotności rodzi się coraz głębsza mania. Reżyser i aktorka tworzą razem atmosferę napięcia, w której rzeczywistość miesza się z urojonymi nadziejami.

Efekt końcowy to poruszająca, czasem niepokojąca medytacja nad naturą miłości, godności i szaleństwa. The Story of Adele H. pozostawia widza z uczuciem melancholii i współczucia dla postaci, której upór i wierność własnym uczuciom prowadzą do stopniowego rozkładu życia. Film zachwyca subtelnością wykonania i siłą aktorskiego wystąpienia, stając się jednym z najbardziej pamiętnych portretów kobiecego załamania w kinematografii lat 70.