Sorop

Rodzeństwo wraca do rodzinnego domu, by odwiedzić umierającego wuja, lecz zamiast spokojnego pożegnania napotyka coś niepokojącego — mężczyzna zdaje się odmawiać odejścia, a dom wypełniają się coraz dziwniejsze, nadprzyrodzone zjawiska. Stopniowo granice między rzeczywistością a koszmarem się zacierają: przedmioty poruszają się same, nocne szepty przywracają dawne urazy, a czas płynie w nieprzewidywalny sposób, zmuszając bohaterów do ponownego przepracowania rodzinnych sekretów.

Film Sorop buduje duszną, klaustrofobiczną atmosferę, łącząc elementy horroru z intymnym dramatem rodzinnym. Reżyser powoli odsłania prawdę o relacjach, winie i lojalności, prowadząc widza przez labirynt emocji i pytań o naturę śmierci. Zakończenie nie daje łatwych odpowiedzi — pozostawia z uczuciem niepokoju i refleksji nad tym, co naprawdę oznacza odejście.