When the Lights Went Out

Yorkshire, 1974. De Maynard-familie betrekt hun droomhuis: een charmant, oud huis waarin ze hoop en nieuwe beginnen zien. Wat aanvankelijk warmte en verwachting brengt, verandert al snel in een onheilspellende sfeer. Kleine geluiden en verplaatste voorwerpen worden steeds moeilijker te verklaren en het gevoel dat er iets óf iemand anders aanwezig is, groeit met de dag.

De onverklaarbare gebeurtenissen nemen aan intensiteit toe. Nachtelijke kloppende geluiden, deuren die vanzelf open- en dichtgaan en een tastbare aanwezigheid die geen menselijk patroon volgt, zetten de gezinsleden op scherp. Hun angsten worden bespot door sceptici, maar binnen de muren van het huis wordt het onmiskenbaar: dit is meer dan een truc van het huis of verbeelding.

Wat volgt is een escalatie van geweld die huiveringwekkend en onstuimig is. De poltergeist in het huis blijkt buitengewoon agressief: mensen worden letterlijk uit hun bed gerukt en in het duister gesleept, waarbij de grenzen van het voorstelbare worden overschreden. De gebeurtenissen raken zo extreem dat ze niet langer lokaal blijven; ze dwingen de buitenwereld om te kijken en zorgen ervoor dat deze nachtmerrie de geschiedenisboeken in gaat.

De film weeft spanning, 70s-sfeertje en een gevoel van onontkoombare dreiging samen tot een claustrofobisch geheel. Het is een verhaal over geloof, angst en de fragiliteit van het gezinsleven wanneer het geconfronteerd wordt met iets ogenschijnlijk bovennatuurlijks. Wie durft langs de schaduwen te kijken, wordt meegesleurd in een beangstigend onderzoek naar wat er gebeurt wanneer het licht uitgaat.