Ce que le jour doit à la nuit

In het zonverstoofde Oran van de jaren dertig arriveert de negenjarige Younes bij zijn oom en krijgt hij de naam Jonas. Als buitenstaander zoekt hij zijn plek tussen de straatjongens van de wijk Rio Salado, waar vriendschappen snel hechten en rivaliteiten nog sneller onstaan. De film schildert een beeld van een stad vol geuren en klanken, en van een jongen die moet leren wie hij wil zijn te midden van tegenstrijdige verwachtingen.

Jonas vindt houvast bij de jongens van zijn straat en verliest zich tegelijk in de betovering van Émilie, het stralende middelpunt van de groep op wie iedereen verliefd lijkt te zijn. Hun relatie groeit langzaam maar onvermijdelijk uit tot een hartstochtelijke liefde: tedere blikken, gedeelde dromen en het soort intimiteit dat jonge mensen voorgoed verandert. De dynamiek binnen de vriendenkring en de stille jaloezieën geven hun liefde extra lading.

Tegelijkertijd sijpelen de spanningen van het land door in hun dagelijks leven: politieke onrust, culturele scheidslijnen en de schaduw van koloniale macht maken onrustig wakker. Wat begint als een persoonlijke coming-of-age verandert in een verhaal over identiteit en loyaliteit, waarin liefde niet immuun blijkt voor historische gevolgen. De film toont hoe grote gebeurtenissen kleine levens kunnen vervormen en dwingt de personages tot moeilijke keuzes.

Met lyrische beelden en aandacht voor detail verweeft de film privégevoelens met collectieve geschiedenis, en laat zien hoe vriendschap en liefde overleven — of breken — onder druk. Het is een ontroerend en gedurfd portret van opgroeien in een verdeelde wereld, waarin persoonlijke verlangens voortdurend botsen met de realiteit van de tijd.