Blackout

Charley is een getormenteerde kunstenaar uit een klein stadje, wiens leven telkens weer wordt verstoord door dronkenbuien die de grens tussen droom en werkelijkheid vervagen. Terwijl hij probeert greep te krijgen op zijn dagen, knaagt een sluipende twijfel aan hem: is hij verantwoordelijk voor de gruwelijke gebeurtenissen die in de nacht plaatsvinden, of speelt zijn hoofd hem een dodelijke streek? Die onzekerheid weegt steeds zwaarder en verandert zijn blik op de wereld om hem heen.

Zijn relaties beginnen te slijten onder het gewicht van zijn geheimen; vrienden en dierbaren zien een teruggetrokken, onbereikbare man die zich steeds verder afzondert. Charleys herinneringen aan de nachtelijke momenten zijn gefragmenteerd en beangstigend, en hij probeert deze flarden te ordenen door te schilderen. Zijn kunstwerk wordt een spiegel voor iets donkerders: vage, afgewisselde beelden die zowel aantrekkingskracht als afkeer oproepen.

De film speelt met de grens tussen bovennatuurlijk en psychologische vervreemding, en laat de kijker gissen of de transformaties echt zijn of het gevolg van verslaving en schuldgevoel. De sfeer is beklemmend en intiem, met nachtelijke straten en schaduwen die Charleys innerlijke strijd visualiseren zonder alles expliciet te maken. Hierdoor ontstaat een beklijvend mysterie waarin elke aanwijzing nieuwe twijfel zaait.

Uiteindelijk onderzoekt Blackout thema's als identiteit, verantwoordelijkheid en de destructieve kracht van ontkenning. Charleys zoektocht naar de waarheid is pijnlijk en soms bijna troosteloos, maar brengt ook een confrontatie met zichzelf die onontkoombaar lijkt. De film nodigt uit tot reflectie: hoeveel van wie we zijn wordt bepaald door onze angsten, en hoeveel door de keuzes die we maken als niemand kijkt?