Ενθύμιο ΙΙ

Μετά το ταραχώδες δεσμό της με έναν χαρισματικό και χειριστικό μεγαλύτερο άντρα, η Τζούλι προσπαθεί να ξαναφτιάξει την αίσθηση του εαυτού της μέσα από τη δημιουργία της πτυχιακής της ταινίας. Καθώς γυρίζει και μοντάρει σκηνές, προσπαθεί να ξεδιαλύνει την αγάπη και την εξάρτηση από τις αναμνήσεις του, διαχωρίζοντας τα γεγονότα από την επιμελώς κατασκευασμένη του μυθοπλασία.

Η διαδικασία της τέχνης γίνεται για εκείνη ένα μέσο αποκάλυψης και αναστοχασμού, όπου οι κινηματογραφικές λεπτομέρειες και τα ψήγματα αλήθειας συνθέτουν ένα εύθραυστο αλλά αποφασιστικό πορτρέτο της. Με έναν μελαγχολικό αλλά καθαρτικό τόνο, η ταινία παρακολουθεί την προσπάθειά της να διεκδικήσει τη φωνή της, να αποδεσμευτεί από το παρελθόν και να βρει έναν νέο τρόπο να κοιτάξει την πραγματικότητα.