Αίμα στα Χείλη των Παρθένων

Ο Φρεντερίκ βλέπει μια φωτογραφία ενός ερειπωμένου παράκτιου κάστρου και η εικόνα ξυπνάει μια σκοτεινή, σχεδόν ξεχασμένη παιδική ανάμνηση. Η ανάμνηση γίνεται άβολη εμμονή, μια εσωτερική φωνή που τον σπρώχνει να αναζητήσει το μέρος και τη γυναίκα που φαίνεται να κατοικεί ακόμα σ' εκείνο το απομονωμένο τοπίο. Η ατμόσφαιρα είναι ονειρική και ασφυκτική ταυτόχρονα, όπου το παρελθόν και το παρόν μπλέκονται και οι θραυσματικές εικόνες της μνήμης γίνονται οδηγός σε μια πορεία προς το άγνωστο.

Στο παράδοξο αυτό ταξίδι, τον συνοδεύουν τέσσερις γυναικείοι βρικόλακες —γοητευτικές, απειλητικές και μυστηριώδεις— που τον βοηθούν να ξεκλειδώσει τα μυστικά του κάστρου. Η αναζήτηση μετατρέπεται σε δοκιμασία επιθυμίας και φόβου, όπου η ομορφιά της γυναίκας που κατοικεί στον τόπο γίνεται ταυτόχρονα καταλύτης και παγίδα. Η ταινία μπλέκει γοτθικό ψυχικό τρόμο με αισθησιακή ένταση, αφήνοντας τη γραμμή ανάμεσα στην ανάμνηση και την ψευδαίσθηση να παραμένει δυσδιάκριτη.