The Last Supper

Το Τελευταίο Δείπνο (1995) είναι μια μαύρη πολιτική σάτιρα που παρακολουθεί μια παρέα ιδεαλιστών, αλλά βαθιά απογοητευμένων, φιλελεύθερων που αποφασίζουν να πάρουν τη δικαιοσύνη στα χέρια τους. Στην αρχή μοιάζει σαν παιχνίδι καθαρισμού και διαλόγου γύρω από ένα δείπνο, όμως σύντομα οι συζητήσεις μετατρέπονται σε δοκιμασίες ηθικής και βίας όταν οι πρωταγωνιστές υποκύπτουν στον πειρασμό να εξαλείψουν όσους θεωρούν επικίνδυνους για την κοινωνία.

Η ταινία ισορροπεί ανάμεσα στον μαύρο κυνισμό και τον δραματικό σχολιασμό, αποκαλύπτοντας πόσο εύθραυστο μπορεί να γίνει το όριο ανάμεσα στην αντίσταση και την ακραία λύση. Οι χαρακτήρες δικαιολογούν τις πράξεις τους με ιδεολογίες και προσωπικές απογοητεύσεις, και καθώς κλιμακώνεται η ένταση βλέπουμε την ομάδα να διασπάται από ενοχές, παράνοια και συγκρουόμενα ιδανικά.

Με κοφτερό χιούμορ και ανατρεπτικές στιγμές, η ταινία θέτει δύσκολα ερωτήματα για την ανοχή, τη βία και το κόστος της ιδεολογικής καθαρότητας. Δεν δίνει εύκολες απαντήσεις, αλλά προκαλεί τον θεατή να αναλογιστεί τις συνέπειες της ριζοσπαστικοποίησης και την επικινδυνότητα όταν η εναντίωση στη ρητορική αντικαθίσταται από την πράξη.