Όταν φυσάει ο άνεμος

Ένα ηλικιωμένο βρετανικό ζευγάρι, πιστό στις απλοϊκές του αξίες και στις ρομαντικές αναμνήσεις του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, προσπαθεί να προετοιμαστεί για το αναπόφευκτο. Με τη βοήθεια κυβερνητικών φυλλαδίων και οδηγών πολιτικής άμυνας, χτίζουν ένα σπιτικό καταφύγιο και ακολουθούν πιστά κάθε οδηγία, βάζοντας την ελπίδα τους στην προσχεδιασμένη ρουτίνα και στην αυθεντία των κρατικών οδηγιών.

Καθώς η πραγματικότητα της σύγχρονης απειλής αποκαλύπτεται, γίνεται φανερό ότι οι κανόνες του πολέμου έχουν αλλάξει: η αόρατη δύναμη της ραδιενέργειας δεν μοιάζει με τις εικόνες γενναιότητας και ανατροπής που θυμούνται. Το φιλμ με μαύρο χιούμορ και συγκινητική τρυφερότητα δείχνει την αντίθεση ανάμεσα στην αφελή αισιοδοξία τους και στην ψυχρή, γραφειοκρατική αντιμετώπιση της καταστροφής από το κράτος, ενώ ο χρόνος και οι συνέπειες αποδεικνύονται ανελέητοι.

Η ιστορία εξελίσσεται σε μια τόσο προσωπική όσο και συλλογική τραγωδία: η αγάπη και η καθημερινότητα του ζευγαριού παραμένουν συγκινητικά φωτεινές μέσα στο σκοτάδι της απειλής, αλλά η αλήθεια της νέας εποχής είναι αδυσώπητη. Το έργο λειτουργεί ως σπαρακτική κριτική της ψευδαίσθησης ασφάλειας που παρέχουν οι επίσημες οδηγίες και ως υπενθύμιση ότι οι ανθρώπινες αξίες και ο πόνος δεν συμμορφώνονται με κανένα φυλλάδιο.