Günaydın

Çocukluğun masumiyetinin "Günaydın" da (1959) yetişkin yaşamının karmaşıklıklarını karşıladığı bir dünyaya adım atın. Yönetmen Yasujiro Ozu, sizi ebeveynlerinin bir televizyon seti satın almayı reddetmesini protesto etmek için sessizlik yemini almaya karar veren iki yaramaz genç çocuğun keyifli bir hikayesine tanık olmaya davet ediyor. Ortaya çıkan şey, kuşaklar arası ilişkilerin ve aile dinamiklerinin tuhaflıklarının iç açıcı ama mizahi bir araştırmasıdır.

Tokyo'nun canlı bir banliyösünde yer alan Ozu, renkli görselleri ince bir mizahla ustaca harmanlar ve günlük yaşamın bir goblenini yaratır ve akraba olduğu kadar sevimlidir. En son dedikodu ve kocalar hakkında ev hanımları dedikodu yaparken, işsizliğin zorluklarında gezinirken, "Günaydın" savaş sonrası Japonya'da tüketicilik hakkında büyüleyici bir yorum sunuyor. Ozu'nun kendi sessiz klasiği "Ben doğdum, ama ..." na bir başıyla, bu film, kredilerin yuvarlanmasından sonra sizi gülümsemenizi sağlayacak büyüleyici bir zekâ, sıcaklık ve nostaljinin karışımı. Böylece, biraz patlamış mısır alın, yerleşin ve kahkahaların yüce hüküm sürdüğü bir dünyaya taşınmaya hazırlanın.