เซร์ฮิโอ ช่างไม้ผู้ถูกไล่ออกตัดสินใจหลบหนีและซ่อนตัวในตู้เสื้อผ้าที่เขาซ่อม เมื่อเจ้าของใหม่รับตู้ไป เขาก็ยังคงอยู่ในที่ซ่อนใหม่ กลายเป็นผู้อยู่อาศัยเงียบๆ ภายในบ้านของคนที่เขาไม่รู้จัก เรื่องราวติดตามความไม่สบายใจของการเป็นคนดูเงียบๆ ที่ได้ใกล้ชิดกับชีวิตประจำวันของคนอื่นโดยไม่ถูกเห็น การอยู่ร่วมโดยไร้การเชื่อมต่อทำให้เกิดความตึงเครียด ทั้งความอยากมีส่วนร่วมและความกลัวที่จะถูกค้นพบ
หนังเล่นกับธีมการสังเกต ความเหงา และการค้นหาตัวตนในโลกที่ไม่ให้โอกาส เซร์ฮิโอเผชิญกับผลลัพธ์ของการตัดสินใจอย่างเงียบๆ ทั้งความอบอุ่นชั่วคราวจากการได้เห็นชีวิตคนอื่นและความผิดบาปจากการละเมิดความเป็นส่วนตัว จังหวะภาพและโทนเรื่องสลับไปมาระหว่างความน่าอึดอัดใจและอารมณ์ขันดำ ทำให้ผู้ชมตั้งคำถามถึงขอบเขตของความใกล้ชิดและการเป็นคนแปลกหน้าในสังคมร่วมสมัย