ในปี 1962 ที่เฮติ คนคนหนึ่งถูกชุบชีวิตกลับมาจากความตายเพียงเพื่อถูกส่งไปใช้แรงงานในทุ่งอ้อยอย่างทารุณ เรื่องราวเล่าให้เห็นทั้งความเชื่อเรื่องซอมบี้ในวูดูและมิติลบของการถูกเอารัดเอาเปรียบในยุคอาณานิคม ซึ่งผสมผสานความจริงทางประวัติศาสตร์กับความเชื่อเหนือธรรมชาติจนเกิดภาพความขมขื่นและความโหดร้ายที่ยากจะลืม
อีก 55 ปีต่อมาในปารีส โรงเรียนประจำชั้นสูงกลายเป็นเวทีที่เรื่องราวนั้นสะท้อนกลับเมื่อเด็กสาวชาวเฮติพยายามรับมือกับมรดกทางวัฒนธรรมและความทรงจำของครอบครัว มิตรภาพ ความแตกต่างทางชนชั้น และการค้นหาตัวตนถูกทอเข้าด้วยกันผ่านเสียงของอดีตและพิธีกรรมที่คอยตามติด ทำให้ภาพยนตร์ไม่เพียงแต่เป็นนิทานลี้ลับ แต่ยังเป็นบทวิพากษ์เรื่องอำนาจ ความยุติธรรม และผลพวงของประวัติศาสตร์ที่ยังคงหลอกหลอนยุคปัจจุบัน