หนังพาเราเข้าสู่ชนบทยุค 1950 ที่มองจากสายตาเด็กชายคนหนึ่งซึ่งพยายามรับมือกับชีวิตประจำวันโดยใช้จินตนาการเป็นวิธีการแปลความ เมื่อพ่อเล่าเรื่องแวมไพร์ซ้ำๆ ความกลัวและความเชื่อผสมผสานจนเขาแน่ใจว่าหญิงม่ายที่อาศัยอยู่ไกลออกไปคือแวมไพร์ และเขาจึงพยายามหาทางกันไม่ให้พี่ชายเข้าใกล้เธอ
บรรยากาศของหนังเต็มไปด้วยโทนกอธิกและความเหนือจริง เส้นแบ่งระหว่างความจริงกับจินตนาการเลือนราง ความไร้เดียงสา ความหวาดกลัว และความเศร้าผสมกันจนกลายเป็นภาพสะท้อนของการสูญเสียและการโตเป็นผู้ใหญ่ในโลกที่โหดร้ายและงดงามในคราวเดียว