บทเพลงบรรเลงรัฐประหาร

ภาพยนตร์เล่าเรื่องความเชื่อมโยงระหว่างดนตรีแจ๊สกับกระแสการปลดแอกอาณานิคมในช่วงสงครามเย็นอย่างเข้มข้น โดยย้อนกลับไปยังปี 1960 เมื่อสหประชาชาติกลายเป็นเวทีของแผ่นดินไหวทางการเมือง สร้างบรรยากาศตึงเครียดและการเผชิญหน้าที่เปลี่ยนโฉมหน้าของประวัติศาสตร์ ภาพและเสียงจากฟุตเทจเก่า บทสัมภาษณ์ผู้ร่วมเหตุการณ์ และดนตรีประกอบที่ชวนให้เคลิบเคลิ้ม ร่วมกันถ่ายทอดความหวัง ความโกรธ และความขัดแย้งของยุคนั้น

ผลงานนี้ไม่เพียงบันทึกเหตุการณ์ทางการเมือง แต่ยังสำรวจบทบาทของศิลปะเป็นภาษาเชื่อมความหมาย แสดงให้เห็นว่าแจ๊สทำหน้าที่ทั้งเป็นพื้นที่ปลอบประโลมและอาวุธทางวัฒนธรรมที่ท้าทายอำนาจเดิม ๆ เสียงบันทึกและท่วงทำนองพาเราไปรู้สึกถึงความไม่แน่นอนของเวลา และทิ้งให้ผู้ชมตั้งคำถามถึงมรดกที่ยังคงส่งผลมาจนถึงปัจจุบัน