Albert Delpy

Jesse (Ethan Hawke) i Celine (Julie Delpy) spotkają się w pociągu i spędzają ze sobą 14-godzin w Wiedniu, gdzie rozmawiają o życiu, wartościach, rzeczach błahych i tych ważnych. Ich krótka, lecz burzliwa znajomość kończy się na peronie kolejowym, gdzie oboje przysięgają sobie, że spotkają się ponownie za sześć miesięcy. Do spotkania jednak nie dochodzi... Teraz, dziewięć lat później, niespodziewanie ich drogi ponownie się przecinają w Paryżu, gdzie Jesse promuje swoją najnowszą książkę. Na jednym ze spotkań dla czytelników pojawia się Celine... Oboje mają kilka godzin, by uporać się ze swoimi uczuciami, przeszłością i odpowiedzieć na trudne pytanie: Czy znaczą wciąż dla siebie tyle, co dziewięć lat temu?

Mieszkanie z tajemniczą przeszłością w kamienicy pełnej ponurych i złowrogich mieszkańców jest tłem dla intrygującego thirllera Romana Polańskiego. Polański wciela się w postać Trelkovskiego, cichego i niepozornego urzędnika, którego szare życie wypełnia się strachem i grozą, kiedy wprowadza się do nowego mieszkania. Do narastającej paranoi przyczyniają się inni lokatorzy, którzy nie zrobią niczego, by pomóc mu opanować obsesję na tle tragicznego losu poprzedniej lokatorki. Czy lęki Trelkovskiego są istotnie uzasadnione czy też są po prostu wynikiem jego prawdopodobnego załamania nerwowego?

Francuzka Marion (Delpy) i Amerykanin Jack (Adam Goldberg) postanawiają ożywić nieco swój związek i wyruszają w poszukiwaniu zagubionego gdzieś po drodze romantyzmu na Stary Kontynent. Nie mogą zatem ominąć Paryża, tym bardziej, że jest to doskonała okazja, by odwiedzić teściów Jacka, którzy niestety nie znają angielskiego... Spotkanie z nimi oraz całym zastępem eks-chłopaków Marion obnaży różnice kulturowe, a także różnice płci dzielące Amerykanów i Europejczyków, a widzów rozbawi do łez!

Kurtka z frędzlami staje się fetyszem niejakiego Georges'a, przegranego gościa, który po zakupie zamszowego ciucha zaczyna marzyć o sławie filmowca. Wydawszy ostatnie pieniądze, mężczyzna błąka się po francuskiej prowincji, z każdym dniem zbliżając się coraz bardziej do granicy obłędu.