Humphrey Bogart

Biography

Humphrey Deforest Bogart, znany czule jako Bogie, pozostawił niezatarty ślad w amerykańskim kinie jako utalentowany aktor filmowy i sceny. Urodzony 25 grudnia 1899 r. Jego występy w klasycznych filmach z Hollywood umocniły jego status ikony kultury. American Film Institute koronował mu największą męską gwiazdę klasycznego kina amerykańskiego w 1999 roku, co świadczy o jego trwałym dziedzictwie.

Podróż Bogarta w branży rozrywkowej rozpoczęła się na scenach Broadwayu, zanim przeszedł na srebrny ekran wraz z debiutem w „Up the River” (1930). Początkowo obsadzony w rolach wspierających, zwrócił uwagę zarówno publiczności, jak i krytyków swoim przedstawieniem Duke'a Mantee w „The Petrified Forest” (1936). Pomimo wczesnego sukcesu, Bogart często był przyćmiony przez swoich rówieśników w Warner Bros., gdzie często grał postacie gangsterskie, takie jak Hugh „Baby Face” Martina w „Dead End” (1937), w reżyserii Williama Wylera.

Punkt zwrotny w karierze Bogarta przybył z wyróżniającymi się występami w „High Sierra” (1941) i „The Maltase Falcon” (1941), przełomowym filmie Noir. Jego kultowe przedstawienia prywatnych detektywów Sama Spade i Philip Marlowe ustaliły standard dla bohaterów Noir w nadchodzących latach. Jednak to jego rola u boku Ingrid Bergman w „Casablance” (1942) przyniosła mu swoją pierwszą nominację do nagrody akademii dla najlepszego aktora, umacniając jego status wiodącego człowieka.

W skręcie losu Bogart znalazł miłość na planie z Lauren Bacall podczas kręcenia „mieć i nie mieć” (1944), wywołując romans, który doprowadził do małżeństwa w 1945 r.. Ich chemia na ekranie skwierczyła się w kolejnych filmach, takich jak „Dark Passage” (1947) i „Key LaRgo” (1948), zastanawiając się nad odbiorcami.

Późniejsza kariera Bogarta sprawiła, że ​​realizował niezapomniane występy w filmach takich jak „Treasure of the Sierra Madre” (1948) i „In A Lonely Place” (1950), obecnie uważane za jedne z jego najlepszych dzieł. Jego rola jako Cankankerous Riverboat Captain w „The African Queen” (1951) przyniosła mu nagrodę Akademii dla najlepszego aktora, pokazując jego wszechstronność i głębię jako wykonawcy.

Pomimo swoich osobistych zmagań z paleniem i piciem, Bogart nadal świeci na ekranie w filmach takich jak „The Barefoot Contessa” (1954) i „Sabrina” (1954), gdzie miał własne przeciwko utalentowanym gwiazdom. Jego przedwczesna śmierć z powodu raka przełyku w styczniu 1957 r. Oznaczała koniec legendarnej kariery, pozostawiając kinowe dziedzictwo, które nadal urzeka publiczność na całym świecie.