Przez dziurkę od klucza

Po zwolnieniu z pracy cieśla Sergio ucieka i chowa się w szafie, która przypadkowo trafia do domu obcej rodziny — zamiast wyjawić się i wrócić do dawnego życia, postanawia pozostać ukryty. Zamknięty w drewnianej kryjówce obserwuje codzienne rytuały domowników, stopniowo poznając ich sekrety, napięcia i drobne radości. Film prowadzi widza przez klaustrofobiczną perspektywę, w której granice intymności i intruzji zacierają się, a każdy gest nabiera nowego znaczenia.

Reżyser balansuje między kameralnym thrillerem a czarną komedią, stawiając pytania o tożsamość, samotność i granice empatii. Występ głównego bohatera ukazuje wewnętrzny konflikt między pragnieniem przynależności a lękiem przed odrzuceniem, a obserwacja życia cudzych ludzi odsłania uniwersalne, czasem bolesne prawdy o relacjach międzyludzkich. Staring at Strangers to film niejednoznaczny, który zmusza do refleksji nad skutkami uprzedzeń, niewidzialności społecznej i ceny, jaką płacimy za nieuwagę wobec innych.