Po rozwodzie nauczycielka nagle zaczyna odczuwać narastającą zazdrość wobec niemal każdego w swoim otoczeniu — córki, przyjaciół, sąsiadów. Jej drobne niepokoje szybko przeradzają się w obsesyjne podejrzenia, które komplikują codzienne relacje i podważają zaufanie, jakim ją obdarzano.
Film to intymne studium emocji, łączące psychologiczne napięcie z gorzkim poczuciem humoru; pokazuje, jak uczucie zazdrości potrafi deformować rzeczywistość i izolować człowieka. Poprzez szczegółowe portrety interpersonalnych konfliktów produkcja stawia pytania o granice wolności, macierzyństwo i dążenie do kontroli, tworząc jednocześnie niepokojący, skłaniający do refleksji portret kobiety na krawędzi.