Moje lato z Carmen

Na tle pogrążonej w letnim słońcu Aten queer plaży, dwóch najlepszych przyjaciół — Demosthenes i Nikitas — spędza dzień na pływaniu i rozmowach, odtwarzając wydarzenia minionego lata, które miały zmienić ich życie. Wspomnienia splatają się tu z planami: Nikitas chce przekształcić tamte chwilowe uniesienia i bolesne rozstania w scenariusz do swojego pierwszego filmu, a Carmen jawi się jako ulotna, magnetyczna postać — zarazem muza, jak i katalizator zmian. Film bada cienką granicę między prawdą a opowieścią, pokazując, jak pamięć selekcjonuje i upiększa, a twórcza potrzeba nadaje kształt chaotycznym emocjom.

Opowieść jest kameralna i intymna, pełna czułości wobec przyjaźni i subtelnego napięcia wynikającego z przetwarzania doświadczeń na sztukę. Reżyseria skupia się na drobnych gestach, szeptach i dźwięku fal, odsłaniając jednocześnie żywiołową, queerową społeczność Aten — miejsce, w którym miłość, tęsknota i sztuka splatają się w jedną, słoneczną historię o dorastaniu i odwadze, by opowiedzieć własną prawdę.