Humphrey Bogart

Biography

Humphrey DeForest Bogart, liefdevol bekend als Bogie, liet een onuitwisbaar stempel op de Amerikaanse cinema als een getalenteerde film en toneelacteur. Geboren op 25 december 1899, hebben zijn uitvoeringen in klassieke Hollywood -films zijn status als cultureel icoon versterkt. Het American Film Institute bekroonde hem de grootste mannelijke ster van de klassieke Amerikaanse cinema in 1999, een bewijs van zijn blijvende erfenis.

Bogart's reis in de entertainmentindustrie begon op Broadway -podia voordat hij overstapte naar het zilveren scherm met zijn debuut in "Up the River" (1930). Aanvankelijk in ondersteunende rollen, trok hij het oog van zowel het publiek als critici met zijn weergave van Duke Mantee in "The Petrified Forest" (1936). Ondanks het vroege succes werd Bogart vaak overschaduwd door zijn collega's in Warner Bros., waar hij vaak gangster -personages speelde zoals Hugh "Baby Face" Martin in "Dead End" (1937), geregisseerd door William Wyler.

Het keerpunt in de carrière van Bogart arriveerde met opvallende uitvoeringen in "High Sierra" (1941) en "The Maltese Falcon" (1941), een baanbrekende film noir. Zijn iconische portretten van privé -rechercheurs Sam Spade en Philip Marlowe stellen de standaard voor Noir -protagonisten in de komende jaren. Het was echter zijn rol tegenover Ingrid Bergman in "Casablanca" (1942) die hem zijn eerste Academy Award -nominatie voor de beste acteur opleverde, die zijn status als leidende man versterkte.

In een Twist of Fate vond Bogart liefde op de set met Lauren Bacall tijdens het filmen van "To Have and Have Not" (1944), die een romance op gang bracht die leidde tot het huwelijk in 1945. Hun chemie op het scherm sizzeld in daaropvolgende films zoals "Dark Passage" (1947) en "Key Largo" (1948), Captiving Audiens.

De latere carrière van Bogart zag hem onvergetelijke uitvoeringen leveren in films als "The Treasure of the Sierra Madre" (1948) en "In A Lonely Place" (1950), nu beschouwd als een van zijn beste werk. Zijn rol als kantankerige rivierbootkapitein in "The African Queen" (1951) leverde hem de Academy Award voor de beste acteur op en toonde zijn veelzijdigheid en diepte als uitvoerder.

Ondanks zijn persoonlijke worstelingen met roken en drinken, bleef Bogart op het scherm schijnen in films als "The Barefoot Contessa" (1954) en "Sabrina" (1954), waar hij zijn eigen hield tegen getalenteerde co-sterren. Zijn vroegtijdige dood door slokdarmkanker in januari 1957 markeerde het einde van een legendarische carrière, waardoor een filmische erfenis achterblijft die het publiek wereldwijd blijft boeien.