Na de aanslagen van 13 november in Parijs verliest Antoine Leiris zijn vrouw Hélène bij de bloedige aanval in de Bataclan. In een aangrijpende Facebook-post reageert hij niet met wraak maar met liefde en weigert hij de daders zijn haat te geven; hij legt uit hoe hij hun zoon Nemo alleen wil blijven opvoeden. De film volgt Leiris’ persoonlijke rouwproces, het dagelijkse vaderschap en zijn zoektocht naar een manier om menselijkheid en hoop te behouden temidden van onvoorstelbaar verlies.
De documentaire combineert intieme interviews met familie en vrienden, privébeelden en nieuwsarchief om een sober maar ontroerend portret te schetsen. In plaats van sensatie zoekt de film naar begrip: hoe rouw, vergeving en solidariteit elkaar kunnen overlappen en hoe één mens kan kiezen voor liefde als antwoord op terreur. Het resultaat is een aangrijpende en reflectieve film die kijkers uitdaagt na te denken over verlies, veerkracht en de keuze om geen haat te dragen.