All My Friends Hate Me

Een reünie van oude studievrienden begint als een vrolijk weekendje weg, maar verandert snel in een opeenstapeling van ongemakkelijke momenten en subtiele vijandigheid. Pete, die hoopte oude banden aan te halen, voelt zich steeds meer buitengesloten door flauwe grappen, dubbelzinnige opmerkingen en de bittere nasmaak van oude wonden. Terwijl drank en herinneringen de boventoon voeren, groeit de spanning tussen oppervlakkig plezier en een knagend gevoel van onbehagen.

De film schuift soepel van zwarte komedie naar psychologische spanning: Pete begint te vermoeden dat er meer achter de façade schuilt en raakt gevangen in een draaikolk van achterdocht en twijfel. Door slimme timing en wisselende perspectieven blijft het onduidelijk wie echt kwaad in de zin heeft en wie simpelweg ongemakkelijk is, wat elk ongemakkelijk moment zowel pijnlijk als hilarisch maakt. Het is een beklemmend, vaak donker grappig portret van vriendschap, onzekerheid en de grenzen van vertrouwen.