Shithouse

Alex is een eenzame eerstejaarsstudent die zich heeft afgesloten van de rest van de campus; voor hem lijkt iedereen het collegeleven moeiteloos onder de knie te hebben. Zijn teruggetrokken houding en sociale onzekerheden worden voelbaar in zijn alledaagse interacties, tot hij op een avond het lef heeft om naar een beruchte studentenfuif te gaan. Die stap, zo klein en tegelijk zo risicovol, verandert alles.

Op het legendarische feest ontmoet hij Maggie, een onverwachte bondgenoot met wie hij in korte tijd een intense klik voelt. Wat begint als schaamteloze ongemakkelijkheid ontwikkelt zich tot openhartige gesprekken en momenten van kwetsbaarheid die beide personages dichter bij zichzelf brengen. De film legt de kleine, onhandige momenten vast waarin echte verbinding kan ontstaan.

Het verhaal is een ingetogen en eerlijke kijk op eenzaamheid, verlangen en de ingewikkelde overgang naar volwassenheid. Humor en pijn lopen door elkaar, waardoor de film zowel grappig als aangrijpend aanvoelt. Door de nadruk op intimiteit en authentieke interacties blijft de impact lang nazinderen.

Uiteindelijk is het een kleinschalig maar krachtig portret van twee jonge mensen die elkaar even vinden te midden van onzekerheid en rumoer. Het laat zien hoe één nacht en één oprechte ontmoeting genoeg kunnen zijn om iemand anders te zien — en jezelf een beetje beter te begrijpen.