Ένας γνωστός συγγραφέας, πενηνταεπτά—όχι, 75—ετών, αντιμετωπίζει την ανελέητη αίσθηση του χρόνου που περνά και τον φόβο ότι το λογοτεχνικό του ύφος θα φθαρεί. Η καθημερινότητά του αναζωογονείται όταν χαρακτήρες από τα βιβλία του αρχίζουν να εισβάλλουν στη ζωή του, ισορροπώντας ανάμεσα στη μνήμη και τη φαντασία. Αυτή η συνάντηση πραγματικότητας και μυθοπλασίας δημιουργεί στιγμές τρυφερώς κωμικές αλλά και βαθιάς νοσταλγίας, ενώ αναδεικνύει θέματα όπως η κληρονομιά του δημιουργού, η μοναξιά και η αναζήτηση νοήματος στο σούρουπο της ζωής.
Το φιλμ κινείται σε έναν λυρικό, μελαγχολικό τόνο με πινελιές χιούμορ, προσφέροντας σκηνές που μοιάζουν με μικρές λογοτεχνικές εικόνες. Η σκηνοθεσία και η ερμηνεία του πρωταγωνιστή υπογραμμίζουν την τρυφερότητα και την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, ενώ η φωτογραφία και ο ρυθμός της αφήγησης ενισχύουν την αίσθηση ότι η γραφή και η ζωή είναι αδύνατο να διαχωριστούν πλήρως. Πρόκειται για μια συγκινητική, στοχαστική ταινία που μιλάει σε όποιον έχει αναρωτηθεί για την αξία της τέχνης και την ανάγκη να αφήσουμε ένα αποτύπωμα πριν χαθεί το φως.