Αντρέι Ταρκόφσκι: Σινεμά σαν Προσευχή

Μέσα από προσωπικές αφηγήσεις, αποσπάσματα συνεντεύξεων και αρχειακό υλικό, αυτή η ταινία αποτυπώνει τη ζωή και το έργο του Αντρέι Ταρκόφσκι με την ίδια την φωνή του δημιουργού. Αναδεικνύει τις αναμνήσεις του, τον τρόπο που αντιλαμβανόταν την κινηματογραφική τέχνη ως πνευματική άσκηση και την εμμονή του με το χρόνο, τη μνήμη και την εικόνα. Οι σκηνές εναλλάσσονται σαν προσευχή προς το αισθητό και το υπερβατικό, προσφέροντας μια βαθιά, στοχαστική ματιά στην καλλιτεχνική του πορεία.

Η αφήγηση εστιάζει στις προσωπικές του στοχαστικές παρατηρήσεις για το πεπρωμένο του καλλιτέχνη και τη σημασία του ανθρώπου μέσα στο έργο του. Μέσα από μια λιτή αλλά ποιητική κινηματογράφηση, η ταινία λειτουργεί ως μνημόσυνο και οικογενειακό πορτρέτο ταυτόχρονα, επιτρέποντας στον θεατή να έρθει κοντά στη φιλοσοφία και την ευαισθησία ενός από τους πιο επιδραστικούς σκηνοθέτες του 20ού αιώνα.