Jazzy

Η ταινία ακολουθεί τη Ζάζι σε μια λεπτή φάση ανάμεσα στην παιδική αθωότητα και την πρώτη ενηλικίωση, όταν η κολλητή της μετακομίζει και αφήνει πίσω της ένα κενό που δεν καλύπτεται εύκολα. Οι μέρες γεμίζουν με μικρές ρουτίνες, σιωπηλές βόλτες στα ίδια μέρη και αναμνήσεις που πλέκονται με την ανάμικτη θλίψη και την περίεργη ελευθερία που ξεπροβάλλει. Η κάμερα εστιάζει στις λεπτομέρειες —ένα άδειο τραπέζι, ένα μήνυμα που δεν απαντήθηκε— και αποτυπώνει την αμήχανη μεταβατική περίοδο με τρυφερότητα και ρεαλισμό.

Σιγά σιγά η Ζάζι δοκιμάζει νέα πράγματα, ανακαλύπτει ενδιαφέροντα και ανθρώπους που δεν θα περίμενε, και δοκιμάζει την ιδέα ότι η μοναξιά μπορεί να γίνει το εργαστήριο της αυτονομίας. Η ταινία είναι μια λεπτή, μελωδική εξερεύνηση του πόνου της απώλειας και της ελπίδας που φυτρώνει όταν μαθαίνεις να στέκεσαι μόνος σου — μια ιστορία για το πώς τα μικρά βήματα προς το άγνωστο γίνονται το πρώτο σημάδι ενηλικίωσης.